Charlie

ZDJĘCIE W NAGŁÓWKU AUTORSTWA WYCINKI W TERMOSIE

*

Dwudziestodziewięcioletnia absolwentka filologii polskiej. Wariatka i chodząca mina przeciwpiechotna. Abstynentka alkoholowa. Feministka. Mogłaby oglądać nowe rzeczy, ale po co, skoro może w kółko oglądać stare? Ostatnio odkryła Sherlocka i została Cumberbitch. Bez muzyki nie może żyć. Usycha, gdy nie podlewa jej się herbatą. Od czasu do czasu coś tam sobie pisze, bo pisanie fajne jest i zdrowe. Prawdopodobnie będzie słuchać Paramore i Florence Welch aż do śmierci.

Prowadzę Tumblra, na którym często tłumaczę wywiady z polskimi skoczkami. Jestem shipperką Sherlolly, Jisbona i pierdyliona innych par. Co ja poradzę, lubuję się w dobrych historiach miłosnych. Mam tendencję do pisania angstu. Od dwóch lat planuję pisać coś swojego, z efektem takim jak widać - a nie widać nic.

Posiadam również konto na Twitterze.

Dziękuję, że tu ze mną byliście. Bez Was bym nie przetrwała.

*

Kiedy zaczynałam pisać Tośków (mrugam do moich obserwatorów z Twittera), miałam dwadzieścia trzy lata i zero oczekiwań, że ten projekt wypali. Pewnego dnia, nawet nie w czasie weekendu konkursowego, zobaczyłam wiecznie uśmiechniętego Zniszczoła i naburmuszoną Tośkę - reszta przyszła sama, podobnie jak czytelnicy. Jakimś cudem przez rok pisania zebrałam ich aż 80! Mało? Każdemu według zasług. Dla mnie to niewyobrażalnie wielka liczba.

Teraz staram się pisać drugą część, ale moje życie trochę rozpadło, a ja się zmieniłam, więc druga część wygląda trochę inaczej. Nie potrafię być tą wiecznie wściekłą Tośką... za dużo we mnie spokoju. Chyba. A może wpływ miała na to ocena, którą Tośki dostały? Jedno i drugie według mnie.

Czuję się absolutnie zaszczycona, czytając, że Tośki są Waszą comfort story. To niesamowite, że moje pisanie przynosi komuś ulgę wtedy, gdy tego potrzebuje. Mam nadzieję, że tak już będzie zawsze.

[edytowane: 16.02.2023]